The Central Line

Hangende melodieën die je meenemen op oneindige wegen…

Niko Markanovic

Nikofotoklein

Geboren in Hulst, Zeeuws-Vlaanderen, zijn vader Bosniër en moeder een Hollandse… groeide hij op met een oudere broer en zus in een gezellig gezin.
Diverse verhuizingen maakten dat een thuis betekende… zijn bij het gezin… en niet zozeer de plek… Er was altijd muziek in huis, zijn broer speelde bas en gitaar en dat hoorde hij wel voorbij komen, maar het stond nog los van hem…

Onderweg… onderweg met zijn ouders strandden ze op plekken waar ook muziek gebracht werd. Hier ontdekte hij al snel dat melodieën in zijn nog kind-zijnde cellen gingen zitten alsof dit energie was, energie om te worden wie hij nu is…
Verwonderd staarde hij minutenlang naar de instrumenten die al dat moois konden voortbrengen…

Hij kreeg honger naar dat geluid, naar melodieën… elke emotie die de mens heeft of naar hunkert hoorde en voelde Niko in muziek…

Op zijn vijftiende kreeg hij voor het eerst dat wonderlijke instrument in handen, elektrisch en met van die glanzende snaren… Niko ging spelen bij zijn eerste bandjes… De verwondering uit zijn jeugd vulde zich aan met het verrassende effect van samenspel… Het samen vinden van harmonieën vanuit het niets… Met nog maar een paar akkoorden in zijn muzikale DNA vond hij dit fantastisch… In de garage van zijn ouders werden de alternatieven gedraaid: The Cure, Joy Division, Gary Numan, Siouxsie and the Banshees en Spear of Destiny. Het soort muziek dat net lekker langs de mainstream sound liep… En het dan met de jongens in die holle ruimte naspelen en hun eigen geluid er op creëren…
Zijn ontwikkeling ging razendsnel, instrumenten zijn nu al snel een twee-eenheid van af het moment dat hij het beetpakt…

Zelf teksten schrijven, veelal onderweg… Mét maar ook vóór zijn muze Ingrit… Het resulteerde in het maken en opnemen van eigen muziek… alleen, maar ook met zijn tweeën ontstonden de mooiste nummers…
Met zijn broer en schoonzus speelt Niko ook in een band waar veel klankkleuren onderzocht worden… en gevonden worden…

Er diende zich een vriend aan… die vroeg samen muziek te gaan maken… al snel bleek dit een combinatie waar hij zich volledig bij thuis kon voelen. Zijn eigen nummers werden naar de klankkleur van The Central Line gehaald…
Het ontdekken van de contrabas, die getokkeld, geplukt en gestreeld wordt, bepaalt nu voor een groot deel het geheel eigen geluid van The Central Line.

Muziek laat me “het” moment intenser beleven…
Niko Markanovic

Tekstschrijver / componist / zang / (contra) bas / gitaar